بع نوشته ها

بع نوشته ها

از گوسفند بودن گریختم اما گرگ نیز نخواهم شد
بع نوشته ها

بع نوشته ها

از گوسفند بودن گریختم اما گرگ نیز نخواهم شد

مسیر رو تاپ کردم

جمعه و شنبه این هفته سنگ کار کردیم؛ من و نوید.

مسیری رو که فقط یه بار اونم به خاطر رو کم کنی رفته بودم بالا و دیگه هیچوقت نتونسته بودم تاپ کنم مثل آب خوردن (بشنو و باور نکن) رفتم بالا. انگار این چند مدتی که ماساژور شدم باعث قدرت انگشتان و ساعدهام شده. حالا دیدی ماساژ خوبه؟

از خوشحالی تو پوست خودم نمی گنجیدم.

هر دفعه میرم صفه و از کنار اون آلاچیق رد میشم به یادمون می افتم ...


دوره ریکی ۲ رو هم گذروندم. استاد معتقده من میتونم یکی از بهترینا تو زمینه علوم باطنی بشم!!! اون میگه ها!

طعم خوش نجات

دو روز پیش ـ جمعه ـ رفتیم صفه با نوید واسه سر زدن به بچه های آتش نشانی . آخه جمعه ها اونجا ایستگاه موقت دارن . رو شبکه اعلام کردن که یه نفر بالای آبشار گیر کرده . من و نوید رفتیم و آوردیمش پایین . البته دو ساعتی طول کشید اما بعد یه احساس خوبی به من دست داد که قابل وصف نیست . به هر حال خیلی خوشم اومد .

و اما بعد

یه انسان !! که بشه روش حساب کرد ( دفترچه حساب !! ) و در ضمن علاقه به سنگ نوردی هم داشته باشه ( مارمولک !! ) و پیگیری و پشتکار خوبی داشته باشه ( وانت !! ) پیغام بده یا تماس بگیره . دنبال یه همنورد خوب میگردم واسه برنامه های سنگنوردی طبیعت . اگه هم بلد نباشه یادش میدم .

سفر یکروزه تفریحی یزد - افتتاح گروه کوهنوردی کوهیاران

جمعه یه سفر یکروزه تفریحی به یزد داریم . هیچ برنامه ی کوهنوردی یا فنی در کار نیست . فقط یه برنامه ی تفریحیه ۵ صبح از اصفهان میریم و ۱۰ شب دوباره اصفهانیم . در واقع شاید بشه اینو  افتتاحیه ی گروه به حساب آورد - گروهی که من به عنوان مسئول فنی اون انتخاب شدم . یه کار دیگه . دارم کم کم دیوونه میشم . اما خب دیگه دیگه . راستی اگه کسی خواست بیاد تماس بگیره . برنامه ی گروه رو هم اینجا میذارم بعلاوه ی آدرس وبلاگ گروه . فعلا تا بعد

کوه و تنهایی - عاشق - انتظار

پریروز کوه بودم . دو سه ساعتی سنگنوردی بولدر . یک آتش کوچک و گرمایش وسط آن سرما که به مغز استخوان میزند . یک چیز را خوب از کوه یاد گرفته ام ، که مقاوم باید بود و ایستاد ، بدون در جا زدن .
اما کوه ، آنقدر جدی است ، آنچنان استاد بزرگی است و مربی بی گذشتی که ... اما من ، من را یاد داد که با او شوخی نکنم که هیچ ، بدون آمادگی به سویش هم نروم . یادم داد هرگز غرور به خرج ندهم و زیاد به تواناییهایم اعتماد نکنم . یادم داد بر مشکلات باید رفت نه در آن ماند . یادم داد زندگی با معیارهای روزمره یک لطیفه بی مزه و تکراری است که باید بر آن گریست . یادم داد خدا را میتوان دید ، بهشت جایی فراسوی اکنون نیست که به وعده اش بفریبندمان ، نه ، بهشت از همینجا آغاز میشود و ادامه اش آن لامکان لطیف است . اگر در این دنیا بهشت را دیدی ، به آن ایمان آوردی و در آن زیستی آنگاه در سرای دیگر هم بهشت را درک خواهی کرد . این ربطی به ثروت یا فقر به سختی یا آسانی ندارد . مهم اینست آنجایی که هستی بهشت را ببینی و زیبایی را ، حتی اگر همه کس و کارت را جلوی چشمانت سر ببرند و به اسارت ببرند . و مگر زینب نگفت در کربلا جز زیبایی ندیدم ؟ پس ما از این کلمات چه یاد میگیریم ؟
راجع به کوه هم که میخواهم حرف بزنم به این حرفها میرسم .
دخترها فکر میکنند ما پسرها عروسک بازیشان هستیم ؟ یا مثلا بازیگرانی که فقط به خاطر آنها بازی میکنیم ؟ و چه متوقعانه و بدون شرم بر این عقیده پای میفشرند . روی دیواره داری سنگنوردی کار میکنی که یک لشکر دختر از نمیدانم کدام دبیرستان میرسند ، متلکها یکی پشت دیگری و تازه با کمال پررویی داد میزنند : یالا برو بالا میخوایم بریم !!! یکی نیست به ایشان بگوید : مگه من به خاطر شما میرم بالا بچه پررو . آخر آدم دلش هم نمیآید به این دسته گلها حرفی بزند !!
تنها کنار آتش و یاد عزیزانم و آنهایی که دوستشان دارم و عشقم و تو و  و  و تنهایی ، باز تنهایی . این تنها مونس همیشگی من است که از من نمیگریزد ، که مرا ، همه ی مرا درک میکند و آرام و بیصدا گوشم میکند و ...
میتوانم تنها نباشم ، اما از فریب خود خوشم نمیآید . دوست باید به دوستی بیرزد ، باید در ازای آنچه میدهی بستانی ، دوستی میدهی محبت بستانی ، صفا میدهی صدق بستانی . دوست آنی است که نتوانی در چشمانش خیره شوی و بگویی دوستش داری ورنه آنکه هر حرفی را میگوییش و چشم در چشمش از عشق سخن میرانی به دروغ ، تنها یک هوس است ، یک هوس.
دعا کنید یک کارگردان خوب و دست و دل باز برای فیلم ترابی پیدا بشود .


مرد و زن جوانی سوار بر موتور در دل شب می راندند آنها عاشقانه یکدیگر را دوست داشتند
زن جوان : یواشتر برو من میترسم
مرد جوان : نه ، اینطوری خیلی بهتره
زن جوان : خواهش میکنم ، من خیلی میترسم
مرد جوان : خوب ، اما اول باید بگویی دوستم داری
زن جوان : دوستت دارم ، حالا میشه یواشتر برونی
مرد جوان : مرا محکم بگیر
زن جوان : خوب ، حالا میشه یواشتر بری
مرد جوان : باشه به شرط اینکه کلاه کاسکت مرا برداری و روی سر خودت بگذاری آخه من نمیتونم راحت برونم ، اذیتم میکنه
روز بعد واقعه ای در روزنامه ثبت شده بود. برخورد موتور سیکلت با ساختمان حادثه آفرید . در این حادثه که به دلیل بریدن ترمز موتور سیکلت رخ داد ، یکی از دو سرنشین زنده ماند و دیگری درگذشت
مرد جوان از خالی شدن ترمز آگاهی یافته بود . پس بدون اینکه زن جوان را مطلع کند با ترفندی کلاه کاسکت خود را بر سر او گذاشت و خواست تا برای آخرین بار دوستت دارم را از زبان او بشنود و خودش رفت تا او زنده بماند...
از وبلاگ جوانان ایران زمین ( دوست خوبم امیر )
 

انتظاربعضی وقتا خرد کننده است . مخصوصا اگه منتظر از منتظر بیخبر باشه . داغون دارم میشم . 

دیروز بعد از سالها دوباره یه جعبه مداد رنگی خریدم .  ۳۶ تایی . یکی دو ساعتی نقاشی کشیدم . قراره برم کلاس طراحی .

اگه از حال و روزم بپرسی بد نیست اما داغونم . به یه مرزهای تازه ای رسیدم . یه افقهای نویی .

راستی تا نظر نذاری به روز نمیکنم . همینه که هست .

 

یه دل سیر کار رو سنگ

امروز قراره با بچه ها بریم تا عصر یه هفت هشت ساعتی صخره نوردی کار کنیم .
آی حال میده ؛ خوب چه فایده تا تجربشو نداشته باشی که فایده نداره من هرچی بگم .
یه چند وقتی میشه که درست حسابی نتونسم کار کنم .
تازه یه طناب نو هم خریدمو کلی تجهیزات نو . البته اینا همه چیز نیست ولی خیلی مهمه .
ولی اگه از من بپرسن میگم تمرین مهمتر از همه چیزه ؛ غیر از ایمنی .
تمرین درست همون چیزی که چند وقته ازش عقب افتادم .
کارام نمیذاره ، داره اعصابمو خورد میکنه .
از دست این کار لعنتی ، یعنی تعطیلیم ، صد رحمت به غیر تابسون .

آ آ آ اینو میخواسم بگم الآن یادم اومد ؛ صبح که زدم از خونه بیرون ساعته حدود چهار و نیم راه افتادم و داشتم پا میزدم .
رسیدم سر یه چهار راه ، همینطور که داشتم رد میشدم یهو چشمم افتاد سمت راستم تو آسمون .
وااااای اگه گفتی چی دیدم ؟
ماهو دیدم .
آره ماه .
عجیبه ؟ خب واسه منم عجیب بود .
تو متعجبی که ماه دیدن اینقدر مهم نیست ؟
ولی من از چیزه دیگه ای تعجب کردم .
از اینکه چند وقته ماهو ندیدم . نمیدونم چند وقته . نه اینکه به چشمم نیومده باشه ، شاید اما ندیده بودمش ، نیگاش نکرده بودم مثه هزاران زیبایی دیگه ی اطرافم .

چقدر کور شده ام .
و کر
و حتی لامسه و بویاییم هم از کار افتاده ، فقط زبونم کار میکنه ، سراپا زبون شده ام .

اما همه تقصیر من نیست این غربتم با زیبایی ؛ که یاریم میکند همه آنچه که انسان به دست خویش ساخته تا نابودش کنند .
اگه من به اون چهار راه نمیرسیدم شاید هنوزم نیگام به ماه نیفتاده بود ، مگه این آجرهای سوار بر سر هم میگذارن ؛ اگه اونموقع تو خلوتی نزده بودم بیرون شاید سر چهار راه باید مواظب ماشینا میبودم که زیرم نگیرند نه خوشگلیه ماه .
نمیدونم . حوصله ی فکر کردنم ندارم پس میگذرم .
خلاصه همینجور که رمیرفتم ماهو دیدم ، رد شدم ، چند تا رکاب دیگه زدم ، یه لحظه انگار یکی گفت برگرد ، مگه چند بار این فرصت تو زندگیت تکرار میشه ؟ و یکی دیگه جواب داد : طبق قوانین فیزیکی هر حادثه در عالم تنها یک بار اتفاق میفته و دیگ هرگز اون حادثه تکرار نمیشه . این دوتا داشتن با هم بحث میکردن که ترمز کردمو برگشتم ، آخه نمیشد گذشت و رفت ؛ برگشتمو سیر نیگاش کردم ، نه ، این ماهه عجب ماهه !!!
ماه با اون هلال باریک ناز و خوشگلش که خبره آخره ماهه ، ((ماه رجبم رفت)) تازه نه فقط این ، یه سیاره ی پر نور ، یه کم اینورتر نزدیکشه .
یادمه یه بار گفته بودم میشه پای یه شاخه گل مرد ؛ البته اینم از اون حرفاییه که از دهنم زیادیه اما حالا که گفتم بزار یه چیز دیگه هم بلغور کنم : میشه پای هر گوشه ی طبیعت ، هر کنار ، هر معجزه ی خدا ، هر یک از تک تک اجزای طبیعت نشست و ماند و دید و لذت برد تا جان داد .

بعضی وقتا فکر میکنم اگه خدا انسانو میآفرید و میذاشتش تو خلأ و سیاهی مطلق ؛ بعد فقط یه نظر یکی از اینهمه زیبایی رو نشونش میداد ؛ ماهو یا خورشید ، درخت یا گل ، جنگل یا دریا رو ؛ یکی از بینهایت ، فقط یه نظر ، یه بار ، یه لحظه و بعد انسان میمرد ، باز هم دنیا ارزش زندگی داشت ، و آن یک لحظه کافی بود برای انسان و اینکه او لذت زندگی را بفهمد ؛ همه ی آنرا .
این نظر منه هر چند بیخود یا لوس همینه .
و بازهم میگویم میتوان نشست و دید و ماند و مرد .

دیشب در کوه

خلاصه میکنم چون رمق ندارم .

دوچرخه -) قفل کردن چرخ -) بالا رفتن از خیابان صفه -) ساعت ۱۲ پایین کوه -) ساعت ۳۰/۱۲ با دربدری رسیدم پناهگاه به علت خستگی -) خواب -) باد و سرما -) تغییر مکان -) سرما -) تغییر مکان -) صدای نماز -) نماز -) خواب -) نه انگار نمیذارن -) پرنده ها رو میگم از بس واق واق میکنن !!!! -) یاد تو بودم -) آره خود تو -) تمرین فرود -) ساعت ۳۰/۸ جمع کردن وسایل -) ساعت ۱۵/۱۰ منزل و ......

اما جات واقعا خالی خیلی حال داد .
یه روز با هم میریم .
یا حق .

آخرش مجبور شدم یه کم بیشتر بنویسم . آخه وجدانم درد گرفته بود که چرا نه بیشتر توضیح دادی .

باشه .

شب خوابیدم . سرد بود ٬ تا صبح چند از سرما بیدار شدم ٬ باد رحم نمیکرد تا عمق وجود نفوذ میکرد ٬ لرز افتاده بود تو دلم ٬ آخه من با تی شرت رفته بودم ٬ خب گفتم تابسونه دیگه ٬ اما چیز دیگه میخوام بگم ٬ همه این سختیا بود ولی یه لذتی داشت که نگو و نپرس ٬ یعنی اگه بپرسی هم من نمیتونم توضیح بدم .

اما خستگیای شب با صدای صبحگاهی پرنده ها که بیدارم کردن و شعاع انوار طلوع و .... یادم رفت .

بازم میگم جات خالی !