انقلاب وجین

حق حق است 

ولو تنها 

باطل باطل 

حتی در بسیاری 

. 

. 

. 

حق که سکوت کرد 

باطل عربده می‌کشد 

. 

. 

. 

بدتر از بستن چشم و گوش و گشادن دهان کاری هست؟ 

شاید

نیندیشیدن 

. 

. 

. 

اگر قرار بود مسیر را از هواداران برگزینم 

شاید باطل را برمی‌گزیدم 

از کثرت نادانانی که همیشه گرد حق می‌پلکند 

و الماس را لجن آلوده می‌سازند 

و درون سرشان 

به جای مغز 

تعصب است و بس  

. 

. 

. 

الماس در عمق تاریک و آلوده‌ی معدن زغال سنگ هم الماس است

و شیشه در پشت ویترین گرانترین مغازه‌های پاریس و لندن و نیویورک 

تنها تکه‌ای شیشه 

. 

. 

. 

هدف را گم نکنی!  

در مسیر سرگردان نشوی! 

اگر تو به رفتنت افتخار نکنی  

و با لبخند نگویی (من رفتم) 

در راه ماندگان 

ماندنشان را با غرور فریاد خواهند کرد

. 

. 

. 

نشستگان خواهند گفت: (بنشین) 

رفتگان اما تنها لبخند می‌زنند 

اگر نشستی ریشه خواهی دواند 

و برخواستن 

کندن می‌خواهد آنگاه. 

گامهایت سبک است  

 پس

برو تا بینهایت 

زینهار از نشستن!

. 

. 

. 

دیگر مسافر نیستی؟ 

ساکن شده‌ای؟ 

نگاه کن هنوز قلبت برای هجرت می‌تپد 

برای رفتن 

بشکن حصار چون همه بودنها

تا بنگری درون روانت را

. 

. 

.

می‌دانی؟

در ماندن 

درماندن است 

دررفتن از درماندگی  

در رفتن 

. 

. 

. 

گامهایت چسبیده؟  

این کفشهای توست 

نه گامهایت 

رهایشان کن 

آزاد خواهی شد 

. 

. 

. 

رسم سفر فراموشت شده؟ 

نگران نشو 

کوله‌ات را ببند 

و هر روز صبح 

لباس سفر بپوش 

کلاهت را بر سر بگذار 

و منتظر باش 

روزی می‌آید 

که مسافری دستانت را خواهد گرفت 

یا رسم سفر دوباره یادت می‌آید  

راستی  

یادم رفت بگویم 

هر روز صبح بند کفشهایت را محکم ببند  

. 

. 

. 

وقتی راهی قله هستی 

چه باک از سخره‌ی چشمه نشینان؟  

. 

. 

. 

وقتی حق قدرت یافت گردش را می‌گیرند  

نه به دلیل حق بودنش  

به سبب قدرتش  

و وای اگر حق  

خود را نپیراید  

از حق نمایان  

. 

. 

. 

وقت انقلاب است  

آنها توان ندارند  

که انقلاب  

مردم می‌خواهد 

نه ماردم  

نوبت سه‌باره‌ی انقلاب ماست  

نه با چوب و چماق  

با شعر و گلاب  

انقلاب وجین  

تا حذف هرزی

و این باز

ایستادن می‌خواهد  

در مقابل تیر  

و مقاومت  

در برابر زخم  

نه از گلوله  

که از زبان  

. 

. 

. 

وقتی عقاب روی شاخه است  

مگس بر منقار و چنگالش می‌نشیند 

عقاب  

در آسمان عقاب است 

. 

. 

. 

وقتی شیر خفته 

روباه لاف می‌زند که سلطان جنگلم  

دوام سلطنتش؟  

یک غرش شیر  

. 

. 

. 

باز نیاز است مسلمان شویم   

نه از جنس کنج صومعه ها  

از جنس سلمان و اباذرها

که باید همیشه در حال انقلاب بود  

و گرنه خواهیم پژمرد 

و خواهیم پوسید  

از درون موریانه زده خواهیم شد  

و آنگاه سوراخها به بیرون سر باز می‌کند  

که چیزی باقی نمانده  

در اندرون  

جز گردی  

یادگار گذشته‌ها 

. 

. 

.

راهش چیست؟  

همیشه خود را اقلیت بدانیم  

و در معرض نابودی  

حتی وقتی که اکثریتیم  

و حاکم  

مثال؟  

راه دور نروم  

نگاهی به ترکیه بیندازید  

اصلا نزدیک‌تر 

نگاهی به خودمان بیندازید  

قبل از آنکه زیر کرسی تن‌آسایی لم بدهیم  

و گمان کنیم  اینجا بهشت است  

تا خوابمان نبرده برخیزیم. 

. 

. 

. 

به چیدن گرم نشویم  

که علف هرز 

تا ریشه در زمین دارد 

برگ و بر می‌رویاند 

از ریشه‌اش بر باید کند 

این است انقلاب وجین