غروبی که همیشه فقط یکبار است

زیر آفتاب  

سر زمین 

تره می چینم   

و میل می کنم 

با پنیر  و نان جو

چه لذتیست 

نوازش یالهای یک کره اسب 

و حس زود آشنایی او 

نگاهی که بدرقه ات می کند 

 خارهایی که به پایت می خلند 

درخت توت پیر که میزبان  است 

گامهای مرا 

گندمزاری که تنها نوایش 

سیس سیس سیس 

بلوند و کشیده 

دوست می دارم  

کنار عزیزانم

و غروبی که همیشه فقط یکبار است