کودک سر راهی

هنوز آلوده ام 

هر چند پاک چون آب 

نافم نیفتاده 

گوشه مستراح مسجد 

مادرم مرا رها کرد و رفت 

تنها آغوش سرنوشت به رویم باز است 

و انگشتی  

که تنها برای یکبار 

به جای سینه مکیدم 

و طعم آب قند میداد  

برای همیشه  

سلام پرورشگاه