زندگیواره ۲۳ گلیمت را به آب بسپار

بد است بد
بد نیست شکنجه است
که نتوانی خوابهایت را حتی برای نزدیکترین کسانت بگویی
شکنجه است شکنجه
که افکارت را
افکار بلندت را
حتی دوست ترین دوستانت بخندند
عذاب است عذاب
که مجبورت کنند سر از آسمان فروگیری
سر به زمین فرودآری و خود را باشی
تنها به فکر خود
داستان گلیم و آب همه گیر شده است
از آب که گرفتی
همانجا بر ساحل بر آن باید بنشینی
و فعلا شاد و خندان باشی که در آب نیست
و بی خیال آن یک نفر که در آب دارد میدهد جان
نمیدانم از کجا آمد این
نه قدمتمان
نه مذهبمان
کاش گلیمهایمان را رها میکردیم
و گلهایمان را در میافتیم
کاش برای نجات همدیگر در آب میرفتیم
نه بیرون کشیدن گلیممان
کاش کاشهایمان فقط کاش نبود