کاش ما٬ خودِ ما بود

کاش راهی می‌شدیم

از مجاز

به حقیقت

کاش بهانه‌ی زیبای تو برای زندگی

فقط و فقط

خدا بود

نه نیستی

چون خودت

که برای حس بودن

ـ تنها حس بودن ـ

خود محتاج صد بهانه است 

کاش خانه مان بر بلندای بام جهان بود

و افق پروازمان نه مرغ‌واره

میان خوردن و آرمیدن 

که در فلق جاودانگی

کاش ما

خودِ ما بود

نه ناخودِ ما