آغازهای باز

انسان زنده است

نه با قلبش

این پمپ خون

نه با مغزش

ذخیره‌ساز داده‌ها

که با آغازهای هرباره‌اش،

ستون نور

در قلب و عقل فهمنده.

اکنون ایستاده‌ام

در آستانه آغازی باز

ریسمان‌های گذشته گسسته‌اند

و به فرارو کشیده می‌شوم.

معناداری این است.