روززندگی

چند هفته پیش استاد هوانلو آمده بود اصفهان برای دوره ماساژ و قرار بود از بین ماساژورهایی که تا حالا بالاترین رنبه ها را داشته اند چند نفر را انتخاب کنند برای دوره ماساژ ورزشی جهت تیمهای ملی و ... 

وقتی از من امتحان گرفت خیلی خوشش آومده بود و ازم پرسید کع چه دوره های دیگه ای رفتی و بعد هم به چندتایی از بچه هایی که برای آموزش دیدن اومده بودن گفت باید تمرین کنید تا مثل ایشون تکنیکها براتون جا بیفته و یه چیزایی تو همین مایه ها. 

اونجا یه آقاهه بود که هی از خودش تعریف می کرد و آدما رو دور خودش جمع کرده بود و می گفت من ماساژور حرفه ای هستم.  

خلاصه اعصابم رو خرد کرده بود و من دماغم سرخ شده بود و کم کم می خواستم داد بزنم و با کله برم تو چشمش!

از خود تعریف کردم چه حالی میده ها... 

دو هفته ای هست که میریم با یکی از دوستان توی امامزاده محل و مباحثه حدیثی داریم. 

چه حالی داره. 

واقعا اسلام اقیانوسیه که کفش پر از مرواریده و توش پر از ماهیهای رنگارنگ و سطحش پر از امواج خروشان و بر فرازش مرغان زیبای دریایی.  

همه چیز داریم و گداوار هرجا به دنبال ذره ای معرفت روانیم.  

تازه دارم خیلی چیزها رو می فهمم.    

بالاخره این رمان عباس معروفی رو خوندم 

با اینکه کاملا ضد جمهوری مقدس اسلامیه و بعضی جاهاش هم اشتباه داره اما واقعا قشنگ و هدفداره.

به قول خودم: (قلم زیباییست آستانبوس شیطان) 

دیروز تمرین مانور امداد و نجات هلال بود و من هم رفته بودم.   

عبور از سیلاب و نجات آسیب دیدگان.  

یه بنده خدای پرگویی می گفت از آب نترسیا!!! 

و من رفتم و کارگاه اونطرف رودخونه رو جمع کردم (با حون کندن به خاطر اینکه طناب استاتیک بود و گره اش باز نمی شد و مجبور شدم نیم متریه کارگاه یه گره پروسیک بندازم روی طناب و بکشم و با کارابین  بندازم به کارگاه تا طنابای گره شل شود) و برگشتم.  

و نفهمیدم این ترس چی بود.  

البته اگه میفتادم توی رودخونه با اون فشارش شاید متوجه میشدم!  

امسال برنامه ریزی ۱۵ ساله کردم و برنامه ریزی سالانه هم  

و همه چیز بدون اینکه کار خاصی کنم داره کاملا همونطوری که میخوام پیش میره!