ما را نه همین بس است جانا در خانه بیا که جان تو گردی

دلم ز کلی و جزئی ز خاص و عام گرفت 

ز بحث و صحبت نامردمان مدام گرفت 

ز خوب صورت بی سیرت و پلید سرشت 

ز واجبی که به معنا بود حرام گرفت 

سراب دین که در آن غوطه ور شدی آنی 

ز گنج عالم معنا فقط کلام گرفت 

فضای قدسی و قرب و تجرد و احساس 

چه بود کذب عظیمی ز ما مرام گرفت