هدیه - آینده

توی عمرم هدیه های زیادی گرفتم اما اونایی که از روی صدق و صفا بودن ٬ اونایی که از روی محبت بودن ٬ واسم یه دنیا بهتر بودن .

تو زندگی هدیه های گرون کم نداشتم اما یه تیکه سنگ از یه مهربون ٬ یه کتاب ٬ یه برگ نامه ٬ یا یه دسته گل کوچیک مثل همین رو با همه اونا عوض نمیکنم ٬ حتی با همه دنیا .

دوستت دارم ای دوست خوب من .

---

وقتی به آسمون آفتابی بعد از یه روز برفی که از فرط آبی بودن میخوای بخوریش نیگاه میکنم ٬ اونم از میون شاخ و برگای چنار چند صد ساله ای که بدن مثل مرمرش رو لخت و عور سپرده به آخرین نوازشهای سرخ آفتاب غروب پاییزی ٬ نفس عمیقی میکشم و یکی یه جایی از وجودم فریاد میکشه : اینه زندگی ٬ و اونقدر بلند که موهای بدنم سیخ میشه . یه شادی عمیق تمام وجودم رو میگیره . همونیکه نمیذاره من بشم ورونیکای کوئیلو . همونیکه به من حس ارزش زندگی رو میفهمونه .

اما بعد ناگهان عقلم یه زمزمه ای رو شروع میکنه و آروم آروم اونقدر تکرارش میکنه که تمام فضای ذهنم رو میگیره . ( تو هم میفتی توی زندگی ٬ تو هم میشی یکی مثل همه ٬ تو هم دچار روزمرگی میشی و روز مرگی. ) لعنتی خفه شو . اگه هم اینطوره ٬ که میجنگم تا نباشه ٬ لا اقل عیش امروزم رو خرابش نکن .

خدایا .............