زر را به آتش می گدازند نه خس را

رسم معشوقه ی ما عاشق کشی است
می دهد بازیچه دست سفلگان
می ستاند جان عشاق جوان

.

.

زر را به آتش می گدازند نه خس را

که ناب گردد

و لایق دست ماهپارگان

فولاد را به پتک کوبند

نه شیشه را

که آبدیده گردد

و لایق همراهی پادشاهان

از خس و شیشه هیچ نیاید

کآنرا که صبر ندارد

هیچ نشاید

.

.

.

دنیا سرای احمقان است

به هیچ سرخوش و زنده

لیک زندگی هرگز

آنکس که احمق نیست

یا تنها گذارند

یا دیوانه خوانند

یا بر دار دارند

.

.

.

عاقلان زینهار کس آگه شود از رازتان

قلب پراحساس پاک و ذهن پر اندیشه تان

پای چوبی ات را در آغوش میگیرم

آه پدر. . . پدر عزیزم . . .

ای کاش الان پیشم بودی تا خودم را در آغوشت رها می کردم . . .

دلم گرفته است. . . ای کاش الان پیشم بودی. . .

پای چوبی ات را در آغوش میگیرم و درسینه می فشارم و . . . . . .

اشک هایم امانم نمی دهند. . .

همه چیز اینجاست

.

.

.

فقط شرمندگی دارم